Problematyka moralna w powieści „Ludzie bezdomni”

Książka Ludzie bezdomni

Książka Ludzie bezdomni została napisana w 1899 roku przez Stefana Żeromskiego i stanowi jego piąte dzieło literackie. Powieść ta ujmuje problematykę społeczną w kategoriach moralnych, aby zachęcić czytelnika do głębszej analizy otaczającej go rzeczywistości.

Nowe oblicze literatury

„Ludzie bezdomni” to powieść wprost z epoki pozytywizmu, jednak znacznie różniąca się od innych dzieł z tego gatunku. Autor powieści starał się ukazać odbiorcy źródła zła w społeczeństwie, wzbudzić w nim niepokój i zachęcić do przemyśleń. Chciał zmusić czytelnika do pomyślenia o rzeczach, które wpływają na niesprawiedliwości społeczne, a dzieją się zazwyczaj tuż obok niego. Do momentu wydania powieści, tematyka ta była w literaturze przemilczana.

Świat ludzi bezdomnych

Świat bohaterów powieści „Ludzie bezdomni” to świat przepełnionym złem. Poeta ukazuje nędzę, a co za tym idzie, niesprawiedliwość w społeczeństwie klasy pracującej. Autor zastosował wiele naturalistycznych opisów rzeczywistości, dzięki czemu obraz społeczeństwa jest niezakłamany i pozbawiony upiększeń. Jest to obraz świata ukazany oczami wykształconego człowieka – lekarza, który doskonale zdaje sobie sprawę z tego, gdzie tkwi źródło problemów i niesprawiedliwości.

Kunszt literacki autora

Książka Ludzie bezdomni (zobacz) powstała po przeprowadzeniu szczegółowej analizy zachowań społecznych. Dzięki temu Żeromski potrafił czytelnikowi przedstawić dokładne przyczyny zła oraz jego społeczne, historyczne i egzystencjalne podłoże. Wysnuł wniosek, że nędza klasy pracującej jest w głównej mierze skutkiem obojętności klasy posiadającej, dla której bieda i nędza innych jest niezauważalna. Bohater na łamach powieści walczy z niesprawiedliwością i próbuje zachęcić do pomocy także innych warszawskich lekarzy. Ci jednak także pozostają ślepi na cierpienie innych i wolą leczyć bogatą klasę posiadającą. Judym próbuje uzdrowić z obojętności innych, poświęcając się w pełni swoim ideom pozytywistycznego pomagania najuboższym. Poświęca nie tylko swoją karierę lekarską, ale także życie osobiste.